* * *
Τον αχώρητο έρωτα
χώρεσα
Στη στιγμή των αιώνων το αβέβαιο
έθαλψα
Το αμερές αδιαίρετο άναρχο της δυάδας το ένα
απείρωσα
Το υπερούσιο εμείς
εγκοσμίωσα .
Και τ’ άχραντά τους σου κοινωνώ,
σε δείπνο μυστικό,
στο Νυμφώνα σου.
Το σώμα μου.
Ο "Νυμφώνας " βρισκόταν στο άλλο μου blog
από τις 2 12 08
(και στα χαρτιά μου για πολλά - πολλά χρόνια)...
* * *
8 σχόλια:
Υπάρχουν λέξεις που έχουν καρφωθεί σα βέλη μέσα στο ποίημα, όχι με σκοπό "να κάνουν κακό" αλλά να ακτινοβολούν!
Σίγουρα ωραία η γραφή σου...
Τα λόγια σου με τιμούν ιδιαίτερα. Σε ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ μου φίλε.
Ο Έρωτας θρησκεία, ιερό μυστήριο και μετουσίωση μέσα από έναν εξαίρετο συμβολισμό.
Τον ανέβασες σε μεταφυσικά επίπεδα όπως του αξίζει.
Ευχαριστώ για το εξαίρετο σχόλιό σου, καλή μου φίλη.
Μπράβο φίλε Χρίστο! Ποιείς!!!
ΥΓ
Ευχή :
Ποτέ να μην πληγεί η όμορφη ποιητική σου
μέσα απ’τις αλλότριες διαδρομές…
ακούσιες και εκούσιες
Φίλε Μανώλη σε ευχαριστώ πολύ.
Πάντα ξέρεις να λες τον κατάλληλο λόγο την κατάλληλη στιγμή. Πράγμα, βέβαια, απόλυτα φυσικό και αναμενόμενο -όσο δύσκολο κι αν είναι- αφού αυτό ακριβώς είναι και το βασικό χαρακτηριστικό του καλού ποιητή.
Να σαι καλά.
Tα λες ολα εσυ..
Εμεις απλά "γεμίζουμε" από τις λέξεις σου
Καλημερα Χρίστο
Είμαι ευτυχής που οι λέξεις μου μπορούν να σε/σας γεμίσουν, Μαρία μου.
Καλή σου μέρα και ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου