Φοίνικας. (εικονοποίηση)

Ποίηση (Εικονοποίημα)

Το (ψηφιακό) εικαστικό που χρησιμοποίησα

Ελιά (Εικονοποίηση)

Του χρόνου το μελτέμι σε ελέησε

Τις φλέβες του προικιό σου έδωσε

Παλαιά των ημερών και γαληνότατη

και πάντα νιούτσικο τώρα

σε έχρισε

Κανείς ποτέ να μη σε πειρατεύει

Μόν’ μνήμη του ανέγγιχτου

για πάντα

Να ‘σαι

Να λες

Παραμύθια για

το αλλοτινό αλλού

Απ΄ το όνειρο ως το αδικαίωτο

Να δασκαλεύεις

γδικιωμό και μια παλάμη ύστατο

Στο χλωμό χορταράκι

Και το κύμα το λευκόφτερο

Κι έτσι να ορκίζεις

Στην ευκρασία και το άδολο

Σα να κρατάς χρυσόβουλο

Τον κάθε απροσκύνητο

Του πανταχού δεσμώτη

«Όχι ήμαρτον, μωρέ

Όχι ήμαρτον

Πάντα ναι

Πάντα ναι

Κι ας είναι ανάμεσα

στο άφθονο δύσμοιρο και το εφήμερο ευοίωνο

Πάντα ναι

κι ας αγκομαχάει

Μην καρτεράτε και μην απαντέχετε,

Δεν έχει βυθό ο ουρανός

Κι αν έχει

Άμε να τον βρεις.

Σα δεν σας δοθεί το όνειρο

Μόνοι σας να το φκιάσετε.

Με απόκρημνα χρώματα

Κι ανεμόδαρτο θάμα»

Στην Αρλ. Βαν Γκογκ (Εικονοποίηση)

Στην Αρλ

η μοίρα του κόσμου ολάκερη παίχτηκε

από κάποιον τρελό

που τα χέρια του φεγγοβολούσαν

παντάνασσα αλήθεια

σαν έντυνε το

εφήμερο τίποτα

αιώνιο

Κι έναστρο μπλε

στροβίλους να χορεύουν

του ουρανού τα άμφια

με άφθονο κίτρινο

σαν ραίνονται

Και να-ναι, να-μην-είναι

λες

ηλιοτρόπια ή

οι τροπισμοί του ήλιου

έκπτωτοι κι αναστημένοι

το μέγα στο μικρό

και το μικρό στο μέγα.

Και μαύρο φτερωτό που να μην είναι

Μαύρο αλλά μόνο

σαν σκέψη που κινάει

πάνω από το στάρι

και την αγιοσύνη του

που χρόνια μας θρέφει

- κι ίσως πουλί.

Στην Αρλ,

κάποιος έμαθε στα χρώματα να βλέπουν

πιότερο μέσα μας

από ότι εμείς

και να γιορτάζουν σαν κοφτερό μαχαίρι

τον σπαραγμό και την ορφάνια.

Στην Αρλ

ένας ανέστιος τον κόσμο

σπίτι όλων μας πάσχισε να κάνει.

Λίγο έλειψε.

Μα ο κόσμος

πάντα νηστεύει το καλό.

Στην Αρλ

η μοίρα του κόσμου ολάκερη παίχτηκε.

Και χάθηκε.

Σώθηκε μόνο λίγη συμπόνια.

Ίσως...

Σιωπητήριο 23/7/18

Ένα επίγραμμα για εκείνους
που δεν θα το διαβάσουν.

Ποτέ...