Μάσκα. Μολύβια σε χαρτί.
Εδώ κι εκεί
πήρε να νυχτώνει
Κι εγώ κοιτάζω - έκπληκτος-
τον έρωτα
κομμάτια να βυθίζεται στης λήθης το αχανές,
μαζί του παίρνοντας
ματιές κι ανάσες
γεύσεις και πόθους
και ιδρώτες σε σεντόνια
που θαρρούσα αθάνατα.
Έκπληκτος κοιτάζω
και θυμάμαι που ρωτούσες
" τη θάλασσα
ποιός θα μπορέσει να την εξαντλήσει;"
Τώρα ξέρω...
Εδώ νυχτώνει.
Εκεί;