Λευκό ανθίζω (Εικονοποίημα)

Δίστιχο από παλιότερο καλοκαίρι...

Το θάμα. (εικονοποίηση)

Κι αν δεν κοτάς εσύ

Το θάμα

Άστο και θα ‘ρθει μόνο του

Καβάλα σε μια νεροσταγόνα

Που χρυσό γαλάζιο κι όνειρο σύναζε πικρό

Απ’ τ’ αύριο ως τα σήμερα

Η μια μικρή αχιβάδα

Που κάποτε μπορεί να γεννήσει

Μια Αφροδίτη

ή και έτσι:

Κι αν δεν κοτάς εσύ

Το θάμα

Άστο και θα ‘ρθει μόνο του

Καβάλα σε μια νεροσταγόνα

Που χρυσό γαλάζιο κι όνειρο σύναζε πικρό

Απ’ τ’ αύριο ως τα σήμερα

Η μια γυμνή αχιβάδα

Που κάποτε στο χέρι της μπορεί

Να κρατήσει

Μια μικρή Αφροδίτη

Α-χρονος (εικονοποίηση)