Με κλώθει ο θάνατος...
Στεφάνωσέ με Άνοιξη
του ανέμου άνθη
της λεμονιάς λουλούδια.
Σκεπάστε τους καθρέφτες.
Μη με κοιτάτε.
Ουχ ήδομαι τροφή φθοράς
ουδέ ηδοναίς του βίου.
Γέλια, πουλιά, τρεχάμενα όνειρα και δειλινά…
Τι να τα κάνω πια;
Σκεπάστε τους καθρέφτες.
Κιόλας νεκρός…
Και τα άδεια μάτια μου
Το αέναο να καθρεφτίζουν
Παντάνασσα σιωπή
Σκοτάδι δωσ' μου και λησμονιά.
Λησμονιά...
Τον Περαματάρη
Να πληρώσω
και ότι μείνει στα Χερουβείμ του τίποτα.
Το πρώτο μέρος "αντιφώνηση'
σε ποίημα του Καρούζου:
"Άνθη της λεμονιάς
λουλούδια του ανέμου
στεφάνωσέ τον Άνοιξη
τον κλώθει ο θάνατος."
(από τα Πέντε Ποιήματα μέσ' το Σκοτάδι)