"Όταν η ζωγραφική γίνεται ποίηση και η
ποίηση ζωγραφική…"
Της Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν
Ονειρική και συνάμα διεγερτική για τη φαντασία και τον
ψυχισμό μας, η εικαστική γραφή του Χρίστου Σιψή, μας συμπαρασύρει
δημιουργικά σε άδηλους και συνάμα ευρηματικά συνθεμένους "κόσμους".
Τοπία-ψυχογραφήματα σε ένα χαρισματικό μεταίχμιο ανάμεσα σε
ένα συγκεκριμένο και ένα άδηλο όραμα.
Όραμα σε διαρκή και αέναη εξέλιξη , με
αρχικό έναυσμα το κείμενο του Εμπειρίκου "Aργώ ή πλους αερόστατου" που έδρασε σαν καταλύτης στη φαντασία και στον
ψυχισμό του καλλιτέχνη .Και αυτό, όχι για να αναπαραχθεί από αυτόν αλλά για να
τον ενθαρρύνει να διανύσει με τα δικά του φτερά, τις ατραπούς και τις τροχιές
που όρισε εαυτόν σε ότι αφορά την ελεύθερη ροή της φαντασίας του.
Σε ένα πάντοτε ευρηματικό μεταίχμιο ανάμεσα
στην αφαίρεση και την ημι-παραστατικότητα, η γραφή του Σιψή- μες από μια
μεγάλη ευαισθησία στο σχέδιο που συμπορεύεται χαρισματικά με τον ψυχισμό του-
υποκινεί δημιουργικά και τη φαντασία του θεατή να διανύσει τις καταδικές της
τροχιές.
Ουσιαστική προσφορά
στα καλλιτεχνικά δρώμενα, η
εικαστική έκφραση του αξιόλογου και δοσμένου στην τέχνη του καλλιτέχνη
υποβάλλει ακόμη και στον λιγότερο ευαισθητοποιημένο στην τέχνη θεατή, ανεξάντλητους σε δυναμικό συνειρμούς.
Με μια μεγάλη ευαισθησία
στο ίχνος και στην υφή των
χρωμάτων, ο Σιψής υλοποιεί, εδώ, έναν μικρόκοσμο κατ εικόνα και ομοίωση του
μακρόκοσμου. Μορφές , μέλη μορφών και ο κεντρικός ήρωας –το αερόστατο- αποτελούν
ένα ευεργετικό πρόσχημα για να εκφράσει ο σημαντικός ζωγράφος το απόσταγμα του
ψυχικού του κόσμου. Διεργασία που
σηματοδοτεί μιαν ευεργετική συνομιλία με εμάς.
Ανεπιφύλακτα θα λέγαμε, ότι κύριος πρωταγωνιστής στα έργα του Σιψή είναι: η ιδιωματική ατμοσφαιρικότητα που ακτινοβολούν,
ολόγυρα χάρη στο δημιουργικό
διφορούμενο ανάμεσα στην ενορχήστρωση των πλούσιων σε υφή χρωματικών τόνων και
των όποιων μορφών ή και αντικειμένων
υποβάλλονται με εναλλασσόμενη σαφήνεια μες από τον χρωστήρα. Ιδίωμα που
εμπλουτίζει το εικαστικό παρόν του
ζωγράφου καθώς εξασφαλίζει, κάθε φορά, μιαν ανανεωμένη ανάγνωση/ερμηνεία του
έργου.
Η εκάστοτε "σύνθεση" εδώ, δείχνει
να είναι απεριόριστη σε έρμα καθώς τα
επιμέρους πλάνα και οι όποιες μορφές προβάλλουν σε μια συνεχή και
εμπνευσμένη αναμόχλευση, ξένη σε κάθε
στείρα και αφηγηματική παράθεση. Πρόκειται, κοντολογίς, για μια -στα πλαίσια
του υλικά εφικτού- ονειρική απόδοση ενός,
κάθε φορά, ακραιφνούς ονείρου. ΄Ονειρο που δεν επιβάλλεται στερητικά στον θεατή αλλά, τουναντίον, υποβάλλει
ανεξάντλητες διαδρομές στη
φαντασία του. Διαδρομές που καθώς
ταυτίζονται με τον ψυχισμό του, του προσφέρουν μιαν αυθεντική γεύση από την ενέργεια που διέπει
το σύμπαν. Την "Ιδέα" από αυτήν, ακριβώς την ενέργεια έχει με αυθεντικό πάθος αποκρυπτογραφήσει στα
έργα του ο Χρίστος Σιψής .
Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν
Δρ Ιστορικός της Τέχνης-τεχνοκριτικός
Officier des Arts et
Lettres
