ίσως ποτέ και πουθενά.
Μεικτή τεχνική σε χαρτί.
Res nulla
εισπνέω κι εκπνέω
κι έπειτα πάλι
κι έπειτα πάλι
κι έπειτα πάλι
και πάλι
εισπνέω κι εκπνέω
ως που να μάθω
το μεγάλο μάθημα:
Εδώ, στην κοιλάδα των δακρύων,
ανάμεσα res cogitans και res extensa
οι καρτεσιανές συντεταγμένες της ύπαρξης
είναι
(0,0)
εισπνέω
κι εκ...
πνέω στο
Τίποτα
Στο φίλο μου Στέφανο Σχοινά
που έφυγε αυτές τις μέρες...
6 σχόλια:
Não falo a mesma língua mas, entendo que o blogue está bem formado com fotos trabalhadas com gosto requintado e fino.
Convido ver o meu blogue,
batidasfotograficas.blogspot.com
Abraço
Manuel Luis
Beautiful images.
Αγαπητέ οι συντεταγμένες της ύπαρξης κάποια στιγμή είναι στο 0,0 για μια δυσδιάστατη αντίληψη. Όμως για μας τους ανθρώπους η ψυχή, το είναι μας, ξεπερνάει τις συντεταγμένες αυτές και απο καρτεσιανές, τις κάνεις συμπαντικές.
Και τότε ξαναζούμε, ετσι πιστεύω τουλάχιστον.
Ομορφοι οι στίχοι σου, ευρηματικοί
καλόβράδυ
@ Manuel Luis:
Gracias
@ Sally:
Thank you very much.
@ AlexMil...
Μακάρι να είναι έτσι , αγαπητέ μου. Ομολογώ ότι πάντα ζήλευα όσους πιστευουν στην αιωνιότητα της ψυχής. Και αυτό το λέω ειλικρινά και χωρίς εκείνη την υπεροψία που απορρέει από την απόλυτη βεβαιότητα που έχουν κάποιοι ταλιμπάν του μηδενισμού...
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλή σου νύχτα.
Δημοσίευση σχολίου