Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

Έρωτα αρμύρα. (σαν χαϊκού)

* * *

Έρωτ' αρμύρα.
αλισάχνη κουρσεύω.
Και κουρσεύομαι.

απάντηση στη Μαρία Νικολάου
* * *

8 σχόλια:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Είχε ο έρωτας
την αλμύρα των δακρύων
τον ξενιτεμό των κυμάτων
πάνω στο σώμα σου.
Καλή σου μέρα Χρίστο.

Μαρια Νικολαου είπε...

Στο λιμάνι σου
γίνομαι η Σειρήνα
αρχαίων πόθων


Καλημερα Χριστο
Σ ευχαριστω
Εισαι υπεροχος στο στιχο

Χρίστος Σιψής είπε...

Ευχαριστώ, Σοφία.
Είσαι υπέροχη και μου δίνεις μια ιδεα... Θα την δεις αυριο.
Καλή σου μέρα

Χρίστος Σιψής είπε...

Καλημέρα, Μαρία.
Υπέροχες είναι οι απαντήσεις σου και οι ιδέες που μου δίνεις...
Άρα, εγώ σ' ευχαριστώ...

Ες αύριον.

Αγγελική Κορρέ είπε...

Σταγόνα πίνω
το πέλαγο σώμα σου
το αλμυρένιο

***

Καλέ μου Χρίστο , γητεύεις τη θάλασσα :)

Χρίστος Σιψής είπε...

Και πάντα γητεμένος απ' αυτή είμαι, καλέ μου Σκοτεινάγγελε (ξέρεις ποιός ε'ιναι αυτός;)

VARALIS είπε...

ου μόνον υψηλοίς επί δένδρεσιν οιδα καθίζων
αειδείν, ζαθερεί καύματι θαλπόμενος
προίκιος ανθρώποισι κελευθέτησιν αοιδός.
Χαίρε
και 2009 νέες λέξεις να βρέξει φέτος ο ουρανός

Χρίστος Σιψής είπε...

Αγαπητέ μου Νίκο ,
Σε ευχαριστώ παρα πολύ. Τα λόγια σου με κολακεύουν. Θα έλεγα μάλιστα ότι γιγαντώνουν την ματαιοδοξία μου... (Κι άντε εγώ ο ταλαίπωρος να την τιθασεύσω μετα...)
Ευτυχώς που είναι τόσο υπέροχα που αυτόματα με ξαναπροσγειώνουν, αφού μου θυμίζουν ότι πρέπει να είμαι πολύ ταπεινός , μια και ουδέποτε θα μπορέσω γράψω έτσι...

Ευχαριστώ και καλή χρονιά να έχετε όλοι στο σπίτι.


ΥΓ. Αυτό το αριστούργημα τίνος είναι;