Θα παίξω λίγο με τον επιθετικό προσδιορισμό του τίτλου για να πω πως η Ποίηση είναι όντως "άχρονη" καθώς δεν ανακαλύπτει τίποτε καινούριο αλλά μέσα από την συλλογική μνήμη και την υποκειμενική φαντασία θέτει εκ νέου αιώνια ζητήματα της ανθρώπινης ψυχής όπως αυτό του χρόνου που σήμερα πολύ λακωνικά και εύστοχα έθιξες.
4 σχόλια:
Θα παίξω λίγο με τον επιθετικό προσδιορισμό του τίτλου για να πω πως η Ποίηση είναι όντως "άχρονη" καθώς δεν ανακαλύπτει τίποτε καινούριο αλλά μέσα από την συλλογική μνήμη και την υποκειμενική φαντασία θέτει εκ νέου αιώνια ζητήματα της ανθρώπινης ψυχής όπως αυτό του χρόνου που σήμερα πολύ λακωνικά και εύστοχα έθιξες.
Σουρεαλιστικό να το πω...; :)
Έτσι ακριβώς είναι, Πανδώρα μου...
Ουδέν καινόν... (και πολύ κενοί αυτοί που νομίζουν ότι είναι κάτι καινό...)
Φιλοσοφικό θα το έλεγα εγώ, Μαρία μου. Νομίζω ότι έτσι θα το ονόμαζε και κάποιος σύγχρονος φυσικός - μελετητης της διάστασης του χρόνου...
Δημοσίευση σχολίου