Ανάμνηση - Πάνω σε ένα ποίημα του Απολλιναίρ.

Ανάμνηση
Μεικτή τεχνική σε ξύλο.






άνοιξη αναριγούσαν τα χέρια σου 
κλωνάρια ρείκια κι εγκατάλειψη
αιώνιο να ευωδιάζει -θαρρούσα- 
ανεξίτηλα 
...

ότι έζησε να το θυμάσαι,
είπες

δε θα σε ξαναδώ ποτέ πια. 
μόνο στη μνήμη της ρεικιάς 
θα ζήσουμε για λίγο ακόμα,
κορμί ένα 
- του χρόνου ευωχία-

...

Ποτέ δεν σε ξανάδα

κι ας σε περίμενα πάντα...

***

...ότι έζησε πιο νεκρό είναι πάντα 

από ότι ποτέ δεν υπήρξε...

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
ΓΚΙΓΙΩΜ ΑΠΟΛΛΙΝΑΙΡ (1880-1918)

Ένα κλωνάρι από ρεικιά στο χέρι μου ριγεί

Να το θυμάσαι το φθινόπωρο το πεθαμένο

Δε θα ξαναϊδωθούμε πια ποτέ σ’ αυτή τη γη

Πικρή ευωδιά της εποχής κλωνάρι της ρεικιάς

Και να θυμάσαι πως εγώ σε περιμένω