Μάσκα. Μολύβια σε χαρτί.
Εδώ κι εκεί
πήρε να νυχτώνει
Κι εγώ κοιτάζω - έκπληκτος-
τον έρωτα
κομμάτια να βυθίζεται στης λήθης το αχανές,
μαζί του παίρνοντας
ματιές κι ανάσες
γεύσεις και πόθους
και ιδρώτες σε σεντόνια
που θαρρούσα αθάνατα.
Έκπληκτος κοιτάζω
και θυμάμαι που ρωτούσες
" τη θάλασσα
ποιός θα μπορέσει να την εξαντλήσει;"
Τώρα ξέρω...
Εδώ νυχτώνει.
Εκεί;
4 σχόλια:
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ! ΜΠΡΑΒΟ!
@ ΑΝΤΡΕΑ ΤΣΙΑΚΟ
Ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ μου.
όμορφοι στίχοι
γενικά μου αρέσει πολύ η σελίδα σου
καλό βράδυ
@ ποιώ-ελένη
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Ελένη.
Χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν οι στίχοι μου και η σελίδα μου...
Καλή σου μέρα.
Δημοσίευση σχολίου